موضوع این نیست که من کیم...
موضوع این نیس که چه رفتاری خوبه یا بده...
یا اصلا من ادم خوبی هستم یا نیستم...
موضوع اینه که من دارم تظاهر میکنم"اینی" که هستم رو...
موضوع اینه که توی مغز یک بعدی من ,یک بودای قاتل نشسته...
که میتونه همزمان,زندگی ببخشه ...و بگیره.
میدونی خنده دارش کجاس؟
من انتخاب نمی کنم ,
اون منو انتخاب می کنه.
پ.ن:یادم نیس چن سالم بود شاید 14-15ساله...اون موقع ها تازه یاهو وچت و این حرفا مد شده بوده...یه دوستی بود...گاهی باهاش صحبت میکردم,یه روز گفت بیا شطرنج بازی کنیم,گفتم باشه ولی من اصلا وارد نیستم و هیچی نمی دونم! گفت باشه ولی من قهرمان استانم و این حرفا...بازی کردیم و باچندتا حرکت منو مات کرد...فرداش گفت بیا بازی کنیم,گفتم باشه ولی یک دوستی همراه منه که اونم قهرمان استانه,دروغ می گفتم,همچین کسی پیش من نبود...شروع کردیم بازی کردن و اون باخت.ادم ها باور تو رو,باور دارن.